چهار اصل حسابداری، علاوه بر مفروضاتی که در امر حسابداری وارد است، به منظور ثبت و گزارشات مالی، به دستورالعمل ها و اصولی نیز نیاز است.
این اصول و یا دستورالعمل ها، در مقایسه با مفروضات حسابداری، بیشتر کاربردی و اجرایی می باشند.
اصول حسابداری
زیر بنای حسابداری در ابتدا بر اساس مفروضات شکل می گیرد. در مرحله بعدی توسط اصول حسابداری به اجرا در می آیند. این اصول عبارتند از
- اصل افشای کامل: بر اساس این اصل، رویدادهای مالی که از اهمیت بالایی برخوردار هستند به طور کامل افشا می گردند. به طور کلی هر اطلاعاتی که مربوط به رویدادها و وقایع مالی در گزارشات مالی، ارائه شود را افشا گویند.
- اصل بهای تمام شده تاریخی: به این منظور که ارزش نقدی دارایی ها بر اساس قیمت در آن تاریخ تحصیل شود. بدهی های سازمان نیز برابر با وجه نقد جاری اندازه گیری و سپس در گزارشات ثبت می گردد.
اصل تطابق: بر این اساس، هزینه های انجام شده به منظور ایجاد درآمد، الزامیست به حساب دوره ای درآمد منظور شود. به بیانی دیگر سود هر دوره، تفاوت میان درآمدها و هزینه های تحصیل شده می باشد. بر طبق این اصل، برخی ازهزینه های انجام شده در دوره جاری، با داشتن منافع آتی به عنوان دارایی در دفاتر و صورت های مالی ثبت و گزارش خواهند شد.
اصل تحقق درآمد: بر طبق این اصل، درآمد هنگامی که حاصل می شود باید ثبت شود، نه پیش از آن. اصول کلی به منظور شناخت درآمد، قابلیت اندازه گیری و قابل اتکا بودن آن می باشد. در اصل درآمد باید عملیات تحصیل درآمد تکمیل شده باشد. و همچنین مبالغ درآمد به صورت معقول، قابل اندازه گیری باشد و قابلیت وصول مطمعن داشته باشد.
نتیجه پایانی:
تمامی این چهار اصل یعنی اصل تطابق، اصل تحقق درآمد، اصل بهای تمام شده تاریخی و اصل افشای کامل برای ارائه گزارشات مالی و حسابداری الزامی می باشد.
